Anne ve baba iki farklı kişi, iki farklı bakış açısı. Bu iki farklı kişinin ortak çocukları. Anne babalar, sahip oldukları farklılıklardan dolayı zaman zaman sorunlar yaşayabilir, bu çok normaldir.
Ancak evde hergün küçücük ıvır zıvırlardan dolayı kavga çıkıyorsa ve bu da çocukları olumsuz yönde etkilemeye başladıysa her iki tarafından da kavga etmesini öğrenmesi gerekiyor.
Peki anne babalar nasıl kavga etmeli? Kavga sırasında nelere dikkat etmeli? "Çocuk odasındaki ve evdeki kaos dayanılır gibi değil, çocuklar her akşam geç yatağa gidiyor, çocuğun dersleri çok kötü, çocuğu bu kadar şımartmaya gerek yok." Bunun yanı sıra evdeki sorumluluklar ve ekonomik problemler ailede çatışmaların çıkmasına neden olabiliyor ve muhtemelen bir çok anne bu ve bu gibi nedenlerden dolayı kavga ediyor.
Ancak önemli olan bu anlaşmazlıklara nasıl bir çözüm bulunacağıdır. Pek çok anne baba bir taraftan iyi eş, diğer taraftanda da iyi bir ebeveyn olmaya çalışır. Bu duygular içinde çocukları için sorumluluk alırlar ve onların geleceğini şekillendiren kararları imza atarlar.
Anne ve babanın kendi çocukluklarında kazandıklrı değerler ve aldıkları eğitim alınan bu kararlarda etkin rol oynar. Anne ve babanın kazanımları farklı olduğu için çocukları için alacakları kararlarda kimi zaman ortak nokta bulmak güç olabilir. Annne ve babalar, çocuklarını iyi bir yaşam için hazılamaya çalışıyor.
Ancak anne ve babaların beklentileri her zaman toplumsal ve ekonomik koşullar nedeniyle karşılanmayabiliyor. Bu durumda anne ve balar arasında da çatışma çıkıyor. Aslında ailedeki kavgalar, çorbaya tat veren tuz gibidir. O nedenle kavgaları olumluya çevirebilmek, tatlıya bağlayabilmek önemlidir.
Peki bu nasıl olacak? Anne ve baba ne kadar çok çalışırlarsa çalışsın kendileri için ortak zaman bulmalı ve bol bol konuşmalı. Konuşulacak ortam rahat ve hoş olmalı, her iki taraf birbirinin sözüne kesmeden, saygı çerçevesi içinde dinlemeli. Ortak çocukları ve gelecekleri için nelerin kendileri için iyi olduğunu tartışıp bulmalılar. Karşı tarafın fikri daha mantıklı gelince bunu kabul etmek asla bir yenilgi olarak görülmemeli.
Çocuklar anne ve babanın farklı görüşlerine rağman ortak bir kararda buluştuklarını, kavga etmelerine rağmen herşeyin eskisi gibi olduğunu görünce, farklılıklara rağmen birlikte yaşamın kurallarını öğrenir.
Anne baba arasında anlaşmazlıkların olması gayet normaldir. Önemli olan tartışılan konu hakkında görüşlerini, karşı tarafa kırmadan incitmeden, aşağılamadan ‘ben bu şekilde düşünüyorum’ diye anlatabilmektir. Yoksa karşı tarafı dinlemeden ‘Ama sen yanlış düşünüyorsun. Sen hep öylesin. Sen bilmiyorsun’ gibi suçlamalar, eşler arasında bir duvarın örülmesine neden olabilir. Bu nedenle bu tür suçlamalardan kesinlikle kaçınılmalıdır.
Anne ve baba kavgasına şahit olan çocuk, yaşına göre kavgayı anlamaya çalışacaktır. Kısaca kavga etmesini bilen, kavgadan sonra tekrar anlaşabilen anne ve babalar aslında çocuklar için büyük bir şanstır. Yani çocuklar ilerki yaşlarında sık sık karşılaşacakları anlaşmazlıkların ve fikir ayrılıklarının aslında çok da kötü olmadığını ve mutlaka bir çözüm yolu bulunduğunu görüp öğreneceklerdir. Farklılıklara, çatışmalara ve tartışmalara rağmen insanların birbirini sevebileceklerini göreceklerdir...
0 yorum:
Yorum Gönder